Zuid Afrika 2024

16-01-2024: vannacht word ik rond 24u wakker van de warmte, niet uit te houden. De airco die we hebben kan alleen op windkracht 10 en maakt zo’n herrie dat we die uitgezet hadden. Het is vannacht echter niet onder de 26 graden geweest en in zo’n rondawel onder een rieten dak wordt het dan snel warm. Van ellende toch maar dat herrieding aangezet, echter slapen doe je dan niet meer. Vroeg eruit en om 5 uur rijden we alweer rond. Het is dan al 26 graden en hoge luchtvochtigheid, dus dat wordt weer een dagje plakken. Later komt er wat bewolking op en dat tempert de warmte, het wordt vandaag niet warmer dan 32 graden. Al binnen een kwartier worden we verrast door een koppel hyena’s met een kleintje, die voor onze auto de weg oversteken. Moeders duwt met haar snuit de kleine vooruit en die knort onwillig, hij vindt ons wel interessant. Gisteren en ook weer vandaag valt het op dat het heel rustig is in het Krugerpark, dat zijn we niet gewend, ook in de camps zijn maar weinig mensen. Meestal als je bij een sighting staat, kunnen er wel 8 auto’s komen kijken. Nu zijn we meestal alleen, soms met een paar auto’s. Vooral de rangers in het park houden elkaar op de hoogte als er iets te zien is, zodat ze snel met hun gasten naar een sighting kunnen. Ik heb een app gedownload, waarop ik telkens een ‘ting’  krijg als er iets gesignaleerd is, dus als we in de buurt zijn kunnen we ook snel handelen. Wat hebben we vandaag allemaal gezien: heel veel olifanten, echt om de paar kilometer zien we wel een kudde, groter of kleiner. Bij de Olifants rivier zien we hippo’s in het water en daarboven een hele groep met weaver nests met gele vogeltjes.  Daarna komen we een red crested korhaan tegen, die maakt een heel apart geluid als lokroep; het begint met tikken en daarna komt er een scherp geluid. We hebben er een filmpje van, maar omdat de wifi hier matig tot slecht zal ik de filmpjes later uploaden als het niet lukt. Verder verschillende warthogs met kleintjes erbij, die zijn zo koddig, als er ‘gevaar’ komt steeks de vader zijn staart rechtop in de lucht als een soort antenne, zodat de rest hem kan volgen. Wat buffalo’s en veel aasgieren, die zitten graag in die kale bomen. Warthogs en buffalo’s. Wat later loopt er een jackal voor onze auto uit. De eeste stop is bij Satara, bakkie koffie. Daar komen we het echtpaar tegen wat we gisteren bij het avondeten zagen, te horen aan hun accent hadden we meteen zoiets van: die komen uit Brabant. We raken aan de praat en genieten samen van de koffie en ontbijtje. Blijkt dat ze uit Moergestel komen! Hij is een oud-commando en ze zijn ook fervente duikers. We wisselen telnrs uit en vervolgen onze weg. Rond 11u is het 32 graden en erg drukkend, ondanks de regelmatige bewolking. We zien een aantal baboons en even later ook vervet monkeys. Bij een waterplas komt net een kudde olifanten aan die erin gaan en eentje laat zich er helemaal invallen, heerlijk genietend! Er is ook een heel grote kudde impala’s die komen drinken. Wat waterbucks, wildebeesten, zebra’s en giraffen. Aan het eind komt er een leopard recht op onze auto aflopen, ik film het snel. Hij loopt vlak langs mij raam en achter de auto duikt hij de bush in, wat een geluk! Wel vreselijk irritant als je ziet hoe sommige chauffeurs dan reageren, ze hangen nog net niet aan zijn staart. Ik snap dat sommig dieren hierop kunnen reageren! Wat ik nog vergeten was te vermelden deze week is dat we vanuit Jo’burg hierheen gigantische velden met mais zagen, dat was voorheen niet. Navraag leert dat de oorlog in de Oekraïne, leverancier van mais, hieraan debet is. En met name de arme Zuid Afrikaanse bevolking leeft van mais, milliepap is het gerecht wat echt de basisvoeding is, een soort maispap. Ik had al eerder vermeld dat we een schakelauto hebben, nou dat is ‘zijne voorzienigheid’ geweest! Je hebt hier van die loops, dat zijn zandpaden die langs een water gaan en meestal kun je zo’n loop aan de ene kant in en de andere kant er weer uit. Ik had ook al vermeld dat er veel afgesloten was ivm regen, je ziet dat dit op sommige plekken voor diepe geulen heeft gezorgd. Wij komen dus bij zo’n loop, best steil en we zien ook geulen en veel grote stenen en losse stenen. “Dat lukt wel” zegt Jules, ik reed, dus heel voorzichtig naar beneden. Dat was al niet makkelijk. Daar aangekomen zien we dat het helaas geen loop is met een andere uitgang, dus we moeten dezelfde weg terug omhoog! Maar omdat er veel losse stenen zijn, je moet een aantal diepe geulen over, trekt de auto het niet, hij valt telkens terug. Oké denk ik, dan maar my way or the highway: de enige manier is snelheid maken, eroverheen trekken en hopen dat de banden en ophanging dit trekken. Dus zo gezegd, zo gedaan. Jules hanteert de handrem en ik zorg dat we voldoende snelheid hebben om ‘erin’ te gaan. Gelukkig trekt de auto het, weliswaar met rokende banden, maar we redden het net! Dit hadden we met een automaat nooit gered! Volgende keer dus beter kijken naar de begaanbaarheid. Arme auto… als we terugkomen in het camp, we hadden ‘s middags al ingecheckt, nemen we eerst een frisse douche en gaan daarna eten. We hebben nu in elk geval een ‘vriendelijkere’ airco, dus hopelijk slapen we ook beter! Nog even samen kijken aelke route we morgen gaan rijden en dan gaan we na het diner naar bed.